آقای رییس جمهور در آخرین کنفرانس خبری خودشون (همون که متجاوزان انگلیسی را آزاد کردن) فرمودن که «ما در کشورمون آزادی واقعی داریم.»می خواستم با یادآوری تجربه روزنامه های «ایران»،«شرق »و«روزگار»،صحت این حرفو بررسی کنم. حتما یادتون هست که وقتی روزنامه «ایران»اون کاریکاتور اهانت آمیزو کشید،در سه استان آذری کشورمون آشوب هایی به پاشد.دهها بانک وخودرو آتش گرفت وبسیاری دستگیر شدن.خلاصه یک اتفاق امنیتی رخ داد.اما هنوز چند هفته از تعطیلی این روزنامه نگذشته بود که گزارشگر تلویزیون به دفتر «ایران»رفت وبرای آن مرثیه خوانی کرد.وبالاخره با همین کارا زمینه فعالیت دوباره روزنامه را فراهم کردن.
البته ما از آزاد شدن هر روزنامه تعطیل شده ای استقبال می کنیم،اما رفتار دوگانه را منافی آزادی واقعی! می دونیم.روزنامه «شرق»در آستانه انتخابات خبرگان وشوراها با یک اتهام واهی_ که هیچ وقت هم تبیین نشد ومعلوم نشد چه کاریکاتوری ،کی و درباره کی چاپ شده_شش ماه تمام بسته شد. اما این بار دیگه نجف زاده به دفتر روزنامه «شرق» نرفت ومرثیه خوانی نکرد؛چراکه «شرق»یک روزنامه اصلاح طلب بود و در اون زمان وظیفه ساماندهی نیروهای اصلاح طلب رو برعهده گرفته بود.
در نمونه دیگری وقتی از وزیر فرهنگ وکیهان اسلامی_آقای صفارهرندی_ درباره روزنامه بسته شده «روزگار»پرسیدن،گفت:روزنامه «روزگار»؟نمیشناسمش!
وای که چقدر آزادی واقعی داریم ما!
